De Paasdagen zijn weer voorbij. Wel gek dat we twee paasdagen hebben. Net zoals met Kerst en Pinksteren. Er gingen in het verleden stemmen op het aantal van 2 terug te brengen tot 1. Tot nu toe is er niets veranderd.Crisis betekent verandering en verandering betekent altijd dat het proces van verandering in feite een rouwproces is. Daar zitten we dan met ons allen in. Het corona virus sloeg toe. We konden het haast niet geloven. We werden angstig, boos en verdrietig. Alles wat “gewoon” was kon niet meer. We gingen in lock down.Vrijheid werd een zeer relatief begrip.We zitten nu in het stadium van voorzichtig experimenteren om uit de put te komen, misschien kunnen we stapsgewijs afschalen, misschien moeten we toch weer een beetje opschalen. Maar al doende zullen we uit het dal kruipen en met nieuwe ogen om ons heen kijken in een veranderde wereld. Zou het een brave new world zijn?Ik kijk nieuwsgierig vooruit naar 21 april a.s., Dan maakt de regering bekend welke maatregelen en richtlijnen na 28 april worden afgeschaald. Als je zo kijkt naar de cijfers m.b.t. nieuwe besmettingen, ic-opnamen en overledenen lijkt de trend van afvlakkende curves zich voort te zetten. Dat zou te danken zijn aan het feit dat het overgrote deel van de bevolking de richtlijnen opvolgt en de nodige maatregelen in acht neemt. Wat mij blijft dwars zitten is de 1,5 meter regel. Ik kan me wel voorstellen dat die richtlijn nog lang geldig zal blijven. Maar toch geeft het de nodige problemen. Ik ben benieuwd welke creatieve oplossingen straks in Nederland bedacht worden in het licht van verdere afschalingen.Op dit moment is men in het land al aan het nadenken hoe de wereld er uit zal zien in het post coronale tijdperk. Er is hoop dat mogelijk een herbezinning zal plaats vinden op het gebied van maatschappelijke normen en waarden. Misschien dat de gekte op allerlei gebied zoals 24 uurs economie, de vanzelfsprekendheid om overal naar toe te kunnen reizen en ook maar van alles iets te  vinden. Dat de verruwing zal verminderen. Er zijn verwachtingen dat het stedelijk wonen niet meer in de mode is maar dat weer een trek naar het platteland ontstaat. De rust en geen hectiek.Kortom, wat we nu vanzelfsprekend hebben gevonden zou best weleens niet meer zo zijn.Ik hoop dat straks het verlangen naar maatschappelijke cohesie en samenhang meer op de voorgrond zal treden. Dat ook de vraag naar zingeving van ons bestaan na zo’n crisis meer aandacht zal krijgen en dat materialisme en bezit veel minder een item is waar we ons druk over maken.Er zijn al vóór de corona crisis initiatieven genomen om duurzamer te leven en te produceren. De opwarming van de aarde zal ook na de crisis de gemoederen bezig houden. Mogelijk dat we dan op een meer doelmatige manier aan oplossingen kunnen werken.De digitalisering zet zijn opmars voort. We hebben gezien hoe internet de belangrijke verbindende schakel is tussen mensen in deze tijd en een alternatief is voor persoonlijke ontmoeting. Daartegenover staan  de mensen die geen internet hebben en geen gebruik kunnen maken van de sociale media e.d. in de verdrukking komen.Zullen wij na de crisis in een brave new world belanden?